The woodOrder a print or buy this photo online.

یه وقتهایی هست که ما یه جای اشتباهی دنبال گمشده هامون میگردیم

میخواهیم هنرمند بشیم میریم مهندس میشیم

میخواهیم کارگردان بشیم میریم دکتر میشیم

میخواهیم نقاش بشیم میریم معلم میشیم

و همینطوری هی اشتباهی میریم جلو. این وسط تو این اشتباهی رفتن ها بعضی ها شانس میارن و یهو گنج پیدا میکنن یا مکانی برای آرامش، بعضی ها هم همینطور واله و سرگردون سالها دنبال گمشده اشون میگردن و هیچ کس رو هم بین راه نمیبینن که بهشون بگه مسیر رو اشتباه اومده

یکی رو میشناختم میخواست خلبان بشه مهندسی معدن قبول شد و گفت میخواستیم ۷ تا آسمون بریم بالا حالا ۷ طبقه رفتیم زیر زمین ولی مهندس معدن خوبی هم نشد. مثل میلیونها نفر دیگه فقط مهندس شده 

اشکال اینجاست که همه آدرسهای دنیا بالاخره به یه جایی میرسن و سخته کسی تشخیص بده مسیرش اشتباهه. چون درآمد داره، چون خونه خریده یا چون هزار و یک دلیل

موجه و ناموجه داره دیگه باورش برای خودش هم سخته که مسیرش از اول این نبوده

بنظرم این واقعیت خیلی تلخیه که خیلی وقتها ما یه جای اشتباهی دنبال گمشده هامون میگردیم و غالب مواقع گمشده های دیگرانو پیدا میکنیم