foggy wood

روز چهارشنبه ما کلا به ترافیک جاده گذشت. اصلا حواسمون نبود که برای رفتن به کلاردشت باید جاده دیزین شمشک رو انتخاب میکردیم و همین بی حواسی ما رو ۱۰ ساعت تو جاده نگه داشت

ولی خوب شد برنگشتیم و ادامه دادیم. من بعد از سالها دوباره داشتم میرفتم کلاردشت و یکسال و نیم بود که دنیای من شده بود جزیره کیش

دلم برای کوه و جنگل و بارون و مه تنگ شده بود. تنها وجه اشتراک این سفر هوای مرطوب و شرجی بود ولی شرجی کلاردشت بسیار خنک و دلپذیر بود اما شرجی کیش گرم و نفس گیر

فردای اون روز کذایی یکمی که بطرف کوه بری یک جایی هست به اسم مازیچال و جنگل حفاظت شده ای محسوب میشه. نسبت به بقیه جاها خیلی تمیزتره ولی هنوزم مردممون کم لطفی کردن اونجا هم 

اما اگه مثل ما شانس بیارین و برین بالا و البته ماشینتونم آفرود باشه بتونین بیشتر برین بالا و آب و هوا هم بهتون حال بده و نیم ساعت آفتاب بدرخشه و نیم ساعت بعد یکهو مه بشه که ۵ متری ات رو هم نبینی

حتما با خودت میگی همه این مناظر و خاطره ها به اون ۱۰ ساعت خستگی میارزید